Wondgenezing

Ik dacht dat ik mijn werk als arts achter me had gelaten toen ik voor dat vak was afgekeurd, Toch is er wel enige continuïteit te ontdekken tussen de tijd dat ik gewapend met pen en mes langs de patiënten trok en mijn huidige geworstel met klei. Afgelopen week zag ik dit duidelijker; voor een paar exposities was ik mijn keramiek aan het indelen en beschrijven en ik merkte dat eigenlijk alles wel op enige manier raakt aan het thema wondgenezing. Op een iets andere manier dan vroeger bestudeer ik de wond, analyseer de impact en bekijk de rafelige randen. Door vervolgens de wond niet te negeren, maar schoon te boenen en te verzorgen, zie ik genezing optreden. Met geduld en aandacht zie ik de relatie van het litteken met de rest van het lichaam.
Het klinkt wat cryptisch, maar dit genezingsproces is wel wat ik in elk stuk herken. Soms is de relatie heel direct, zoals in de serie Z-plastiek, waar ik snijd in de vaas om meer bewegingsvrijheid te creëren, soms meer indirect als ik de rafelige randen en deuken niet wegstop, maar een ereplaats geef, of moet ik mezelf overwinnen om sporen van het maakproces, inclusief die van het kijken met mijn vingers, niet weg te poetsen.

Belangrijke aanvulling hierbij is dat ik met genezing niet bedoel het teruggaan naar de oorspronkelijke situatie, maar het goede zoeken gegeven de nieuwe omstandigheden.  Niet terug in de tijd, maar vooruit. Net als een arts niet handelt op basis van de inhoud van de trukendoos, maar prioriteit geeft aan wat voor de patiënt belangrijk is. Een wond is niet te isoleren van een mens.

Mooi dat mijn keramiek zo meer is dan een illustratie of metafoor. Door eerlijk en bewust te werken worden de verhalen ingebakken.

Wil je meer verhalen in beeldtaal? Mijn werk is in de maand juli te zien in galerie Zone in Leiden en galerie De Molen in Wassenaar.